Wiersz niezwykle trudny w odbiorze, a więc zmuszający do głębokiej refleksji i zadumy. Ponadto porusza bardzo ważkie problemy egzystencji. Stąd też być może ta propozycja pukania.
Bardzo podobają mi się nieregularne, czasem wewnętrzne rymy.

Dzięki Janko za ocenę i obecność. :)

Konstrukcja wiersza opiera się na kryptodialogu z milczącą wykropkowaną liryczną "ty" - jak w starych dobrych czasach, kiedy to ibn Pasza gadał ze swoją szeherezadą, a ta mu na to co najwyżej:

-Tak, mój Panie.

ew. w drodze rzadkiego i bardzo ryzykownego wyjątku:

- Nie, Panie.

Nastrój tej "rozmowy" - to ostra dekadencja w stylu "ja cię kocham, a ty zalany (atramentem)", gdzie miłość jest wyłącznie na papierze, a umiłowany poza literaturą/śmietnikową makulaturą zakochanej kobiecie nie ma nic WIĘCEJ do zaoferowania.

Jestem wszystkim dzisiaj
I niczym teraz

(finalne wersy - cytuję z pamięci)

Słynny Ildefons ze swoim wyskokami (także z okna) jak ulał tu się kłania w pas... i po szyję

Kobieta - w tej z Poetą zalanym (atramentem) relacji - może rozmawiać wyłącznie z tymi zza rogu Aniołami spod mostu i tym chłoptasiem-zdrajcą wszystkich kochanków, Bogu ducha winnym Księżycem.

Ciekawe, że wiele babeczek nadal "kręci" taka wizja "miłości".

Ile Ildefonsów - tyle ich szeherezad

Młode kobiety powinny lepiej znać odpowiedź na pytanie, na co "lecą" Poleczki w swoim kochanym Jaśku.

Gdybym był młoda, mnie by ujął jego złoty...

...a figa! właśnie że wcale nie złoty "róg", bo takie złoto szybko rdzewieje,

a charakter złoty! C-H-A-R-A-K-T-E-R!

no, ale tego ze świecą, niestety, dzisiaj w stogu siana szukać :(

Dzięki Emilio za ciekawe około-wierszowe rozważania. :)