W psychologii taka kociamiłość/psiamiłość - nazywa się sublimacją. Real z jego matrymonialno-towarzyską ofertą jest tak nieciekawy, że wybieramy sobie miłość zastępczą.

To może być nawet flaszka /jako codzienne upojenie/, nóżka /jako fetysz/, alpinizm /jako rzut endorfin/, że o ptaszkach, kotkach, rybkach, konikach czy pieskach nie wspomnę

Epitafium - to myśl nagrobna. W tym przypadku taka: całe życie przeżyła z kotami, nie doznawszy, czym jest jakakolwiek /a już tym bardziej wielka??/ miłość.

Nad mogiłkami nie jest wcale wesoło, nad taką jak ta zwłaszcza :(

Tak, Emilio, tak często bywa, że u tego kto nie zaznał w życiu miłości, dochodzi do takiej sublimacji.
Mam zamiar to zmienić... Nad moją ma być wesoło. ;)