Świat zaklęty w szklanej kuli,

snują się po zakamarkach historii,

zapomniane postacie ludzi,

jak cienie po zapomnianych grobach,

pamiętają dawne czasy,

jak tajemnicza bywa i potężna przyroda,

tak bywają ludzkie dzikie serca,

w starych konarach ich drzew,

snują się ich najczarniejsze sny,

dziekie jak zwierzęta myśli,

tak potężne złowrogie ich kotwice,

w sercach ich tylko obłuda,

jak strumienie najdzikszej rzeki,

snują się pacierze po starych opuszczonych domach,

i tylko szukają odpowiedzi,

jakim tak naprawde było ich marne życie.