Bieg

Ten tłum

Idący w bezładzie każdego dnia

Dokądś pędzie gdzieś gna

Trudzi się od rana do wieczora

Nie szczędzi sił lat i życia

W oddali widzi

Chwilę ulotnego szczęścia

Któremu chce nadać kształt realny

I dać światu

Aby stał się rajem dla nowych pokoleń

Biegnę razem z nimi

Na tej samej drodze

Nie pomny na cierpienie i znój

Coś tam w oddali lśni

W oczach mamy przyszłość

Ciągniemy wóz naszego pokolenia

Chcemy przekazać życie

Dać dom ogród i niebo

Na końcu rozciągniemy ramiona

Tuż pod krzyżem

Świat powinien być szczęśliwym

Daliśmy to co mieliśmy najlepszego!

A on dalej biegnie przed siebie

Jakby nie dostrzegł

Złożonej ofiary

I tak będzie

Dopóki trwa świat

Sztafeta ludzkiego losu