Namaluję życie,

namaluję świat, 

namaluję zło i dobro, 

ludzi bez ich wad. 

Niewidzialne gwiazdy, 

księżyc który śpi. 

Namaluję piekło 

i do nieba drzwi. 

Namaluję wiersze, 

kolorowy rym, 

gorzki smak migdałów, 

i pachnący dym. 

Miłość z cierniem w sercu, 

czarne białym zmyte, 

marzenie najmilsze 

w obrazach ukryte. 

Miłość smutną, smutek miły, 

rzeczy wielkie , małe takie. 

Sny co nigdy się nie śniły, 

lata piękne, byle jakie. 

Coś tam jeszcze zmalowałem, 

kilka kiczów w torbie jest, 

za drzwi proszę nie wystawiaj, 

bo na dworze leje deszcz. 

Zawiesimy je w powietrzu, 

niech wirują wokół nas. 

A odejdą razem z nami, 

kiedy przyjdzie na to czas. 

Porozkładam je na chmurach, 

wczesnym rankiem cicho tak, 

wyczekując Pana Boga, 

namaluję krzyża znak. 

On popatrzy na nie z bliska, 

pewnie kilka rzuci w kąt. 

W tych obrazach moja dusza, 

w Jego rękach boski sąd...