przed zmrokiem gdy ciemności przenikają smutek w oczach

szary beton wielkich miast bez uśmiechu za rogiem czyha strach

jestem niewolnikiem uciekam przed nieznanym od reala oderwany

naciągam bluzę na suche kości białe od wybielacza wciąganego nosem

w kapturze słuchawki zamkniętym świecie nagranych płyt

włóczę się całą noc spotykam się czasem z rozmową z tobą

czym mnie dziś zaskoczysz potykam się o ludzkie troski

ulice latarnie mówią do mnie kolejne epizody

zatrzasnę drzwi przekręcam klucz układam w fotel słabe kości

na stole popielniczka po obłokach dymu kroczy słabe światło

zgaszony dniem nabieram mocy każdy łyk osłabia drżące ręce

wyjrzałem przez judasz zobaczyłem powiem innym razem