Tekst 158 z 211 ze zbioru: Otwarta szuflada
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz biały |
Data dodania | 2020-05-29 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 1241 |

`Bóg bogaty w miłosierdzie`(VIII pielgrzymka JP w 2002 r.)
Miłosierdzie Boga i ludzi
Wyrywa się za zasłony
W lot się zjawia z promieniem słońca
I przegania plagi gońca
Malując tęczę – miłości znak
O tak tak wciąż przy nas trwa
Choć przemija czas
Nigdy nie opuszcza nas
Nie opuszcza nas
Dyskutują o miłosierdziu
Jak o słońcu jak o deszczu
W posuchy czas - deszcz ratuje nas
Kiedy burze dławią ziemię
To słońca blask ratuje plemię
O tak to zbawienny znak
Choć przemija czas
Ono wciąż ratuje nas
tak ratuje nas
Rozgłaszają o miłosierdziu
jak o gwiazdach jak o dzwonach
Co pieśnią budzą wiosnę życia
Wtedy ze wszystkich stron świata
Zagubionych gromadzi w domu
O tak to szlachetny znak
Choć przemija czas
To szlachetnością trwa w nas
To szlachetny znak
Brak mi działania, za dużo gadania.
To nam jest mniej przyjemnie,
Fakt
;(
Pytanie wszak przyziemne:
K t o burze te codziennie
Wciąż zsyła nam na Ziemię
Tak od lat?!
Gdy cierpi z gniazda wyrzucony ptak
Gdy rzeka swój porzuca szlak
I wszystkich trafia jasny szlag
_________
Jaką funkcję w literaturze
/w tym - jak tutaj - w retoryce religijnej/
pełni namaszczenie, pompatyczność i podniosłe stentorowe tony
?