Rwiemy się do domu, do wojennej służby na morzu, do walki na froncie, chcemy chociaż w czymś pomagać walczącej Ojczyźnie, być przydatnymi w jej krwawych zmaganiach. Tego pragną wszyscy nasi marynarze. Nie możemy stać z boku i patrzeć, jak nasi tam walczą i się wykrwawiają. Codziennie przynoszą nam ich tutejsze szmatławe gazety. Nasze miasta są w okrążeniu, wszystkie artykuły i doniesienia wyłącznie o zwycięstwach nad Armią Czerwoną, każdego dnia nieskończone listy nagrodzonych hitlerowskim Krzyżem Żelaznym. Wszędzie czerwone *ZONDDERMELDUNG!* *ZONDERMELDUNG!* *ZONDERMELDUNG!*

Dzisiaj przysłano nam pod druty jakiegoś nowego wartownika z zabandażowaną ręką. Całkiem dla nas nieoczekiwanie mówi czysto po rosyjsku. Ma przyjemną prostą twarz. Stoi w hitlerowskim mundurze, przez ramię przewiesił automat i nas pilnuje, ale patrzy życzliwie i niegłośno, łagodnie nas przywołuje:

- Chodźcie tutaj do mnie, chłopaki. Chcecie zakurzyć? Macie! To ode mnie. Dobrze ja wiem, jak to jest, kiedy chce się zapalić, a nie masz czym. - to mówiąc, pod drutami przesuwa całe pół paczki niemieckich papierosów.

Toż to dla nas istne bogactwo! Z rozkoszą zaczynamy palić.

- A ty jesteś Rosjanin? - pyta go Mudrow. - Co to za obciachowy mundur żeś, chłopie, na siebie przywdział?

Wachman patrzy na naszego kucharza okrętowego z wyrzutem.

- Ech, kochany, nic o niczym nie wiesz i dlatego takie pytania zadajesz. A ja dopiero co trzy dni temu byłem na froncie...

- Na którym byłeś? - przekrzykujemy się w kompletnym zaskoczeniu.

- Na Froncie Leningradzkim, - spokojnie ten odpowiada. - Zostałem ranny w rękę, i tutaj mnie przysłali.

- A co z naszym Leningradem? Walczy?

- Wzięliśmy go w jeden dzień.

- Coś ty! Jak to wzięliście? Łżesz, bratku! W gazetach nic o tym nie ma!

Wzięli Leningrad... Boże-ż ty miłosierny, czy to prawda?? Wszystko, co najświętsze w moim życiu - tam! Miasto, gdzie się urodziłem, przepiękne moje miasto, matka-staruszka, żona, syn... Głębokowodna Newa, po której przez miasto płyną statki oceaniczne, granitowe nabrzeże, gdzie przesiadywałem i rozmyślałem o przyszłości, kiedy mnie wywalili ze szkoły morskiej... Wszystkie moje marzenia i nadzieje zawsze były i będą związane z moim Leningradem...

A nasz wermachtowiec zapala nowego papieroska i spokojnie dalej odpowiada:

- Czemu tak mówisz, że kłamię? W gazetach jeszcze o tym napiszą. Ludzie! Nie macie zielonego pojęcia, jaką my Niemcy dysponujemy potęgą! Jak żeśmy poszli do ataku, wdarliśmy się tam z impetem aż do samego centrum. Oczywiście, próbowali się bronić, ale kudy im do nas! Jak poszły nasze *tygrysy* na wasze domy, całe ściany się waliły, a pod nimi czerwoni całymi setkami jak te muchy padają... Jeszcze-ście nie widzieli naszych czołgów!  To bestie nie maszyny! Nie ma na nie żadnej przeszkody!

- A Ermitaż*) ocalał? - nie wytrzymałem i zadałem pytanie.

- Ermitaż? Cegła na cegle tylko po nim została. Jak spadła na niego wielotonowa bomba z nieba, tylko kurz po nim się rozwiał dookoła...

.......................................................

*) Ermitaż - słynny dawny reprezentacyjny carski Pałac Zimowy, dzisiaj jedno z największych na świecie muzeów o klasie równej paryskiemu Musee du Louvre.

Wartownik - naturalnie - kłamie. Leningrad NIGDY się nie poddał. Przez 900 dni (4 straszne głodowe zimy - chodzi o miasto leżące pod kręgiem polarnym) był w blokadzie - ale Niemcy nigdy tam nie weszli