Przejdź do komentarzyWzbić się w niebo...
Tekst 3 z 8 ze zbioru: A niebo nad nami
Autor
Gatunekpublicystyka i reportaż
Formaproza
Data dodania2020-06-29
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1119

Wzbić się w niebo...


I latać jak ptak, rozkoszując się niczym nieskrępowaną wolnością. Człowiek od zawsze marzył o lataniu w przestworzach, i naśladując ptaki, przez wieki czynił próby wzbicia się wysoko, coraz wyżej. Na początku z mizernym skutkiem. Dopiero od ponad wieku ma taką możliwość. I tak: jedni latają z musu, bo w lotnictwie służą. Inni z konieczności, bo samolotem szybciej. Inni dla przyjemności, bo to silna dawka adrenaliny. A jeszcze inni, latać nie lubią, albo się boją... i tylko obserwują jak — czym się da — latają inni.




  Spis treści zbioru
Komentarze (4)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Człowiek bez skrzydeł babrze się w tym swoim bagnie po same nozdrza
avatar
Fakt, Emilio... Ale o wzbijaniu się na wyżyny, wyżej, coraz wyżej marzyć nie przestaje. ;)
avatar
Przyziemia rodzą niewolników, przestworza - pełnię swobód
avatar
Dziękuję, Emilio, pięknie to ujęłaś. :)
© 2010-2016 by Creative Media
×