podejścia do wiersza miłosnego

I.

Kryspin ma kilka miesięcy, jest słodkim

diabełkiem. sam lukier po prostu

(choć ostre pazurki, zęby jak szpile)

dla myszy, którą złowił i którą

- dogorywającą - bawił się w najlepsze

musiał się wydać czystym ogniem, monstrem

nad monstra, najczarniejszą z energii

czy jeśli napiszę, że taki jest świat bez ciebie

- będzie to bardzo grafomańskie, emo, Sala

samobójców, nastoletniość i w ogóle

naśladowanie Chestera Benningtona

tyle, że teoretycznie, bez pętli; roztkliwianie się

jak stara baba oglądająca Koronę królów?

II.

aż wstyd przyznać, ale potrzebuję

ciągłego i ciągłego osładzania dorosłości

to ciemne i szalenie nudne miejsce, gdzie

(aż trudno uwierzyć, że istnieje taka czasoprzestrzeń!)

po odsunięciu meblościanki nie znajduje się

żadnych skarbów: zabawek, rysunków

w ogóle nic ciekawego. tylko kurz, szare

i drapiące w nos kłęby brudu

zero zatrzymanych w czasie

plastikowych wojen

żołnierzyków z papieru, mutantów

ani jednego superherosa

...syp, nie żałuj

III.

Dom Atrakcji projektu Gaudiego od 1908 roku

pozostaje w sferze planów, na papierze

(chciejskarchitektura!)

ja swój zbudowałem (ma się to szczęście!).

piękny jest. tylko szkoda, że tak wielki

wręcz monstrualny

że nie wystarczy kroków, drogi, przestrzeni,

nie da się cofnąć wystarczająco daleko

by ujrzeć go w całej okazałości

nieważne, jak długo spróbuje się iść tyłem

z zadartą głową

on cały czas będzie niknąć. zawsze będzie

się miało wrażenie, że pożerają go chmury