Czy  już nadszedł ten smutny czas, by ostateczne

`żegnaj` rzec?

Jeszcze choć raz się przytulić, `przepraszam` cicho

wyszeptać,

Wyrzec się tego uczucia, z cierniem w sercu do

przodu przeć,

Pragnąc wyłączyć myślenie, jak mogłam szczęście to

zdeptać?

Czy jestem teraz gotowa, by  dziś z jego oczu znikać?

Czy jestem teraz gotowa, by więc odejść  w zapomnienie?

Smutek  rozsadza od środka, słowa chcą już się

wymykać,

Czy moje serce to  przetrwa, czy też zniszczy mnie

cierpienie?

Nigdy nie będę gotowa, na  te chwile pożegnania,

Lecz odejść nadeszła pora, by już więcej Cię nie

ranić,

Serce roni więc krwawe łzy,  oto ta chwila rozstania,

Poślij mi ostatni uśmiech, chociaż wiem miałeś mnie

za nic.

Pragnę tak Twojego szczęścia,  moje jest tu bez

znaczenia,

Zrozum proszę te uczucia, nie karz mi już płakać

więcej,

I choć miną długie lata, nie otrzymam  wybaczenia,

Słowami Ciebie zraniłam, myśląc ` słyszysz moje

serce `.