słońce zatacza koło 

liście spadają do dołu 

czasem ptaki krążą nad starą stodołą 

unoszę dłonie by dotknąć nieba 

dotykam martwej jabłoni 

w głowie myśli obłoki 

zasypiają po obiedzie 

zasłaniam twarz nieładny 

przystaję z rozważaniem 

brzydota ma amatora 

niewdzięcznie uśmiecham się 

co za szczęście gdy mnie ubędzie 

jesień nad przepaścią puszcza obłoki 

blade od westchnień 

rozpuszczam się w eterze

w białym wapnie