Moc zaklęta w słojach... Użyteczność drzew

Sama nie wiem, skąd się to wzięło,

Że mnie na takie fotki natchnęło...

Pstrykało mi się całkiem snadnie,

Jednak pstrykałam — co popadnie.

Kiedy do domu z lasu wróciłam

i do kompa aparat podłączyłam...

Aż mnie zatkało, przyznaję szczerze.

Czy to przypadek? Jakoś nie wierzę!

Długo się jeszcze bardzo dziwiłam,

Że tylko dzieła z drzew uwieczniłam.

Pewnie to musi coś jednak znaczyć...

Swą użyteczność chcą tak zaznaczyć?

***

Jaka jest użyteczność drzew? Każdy wie, ogromna. Zdjęcia z mojej wędrówki (m.in.) też o tym świadczą. A to tylko malutki ułamek ich użyteczności.

Chodząc po lesie, miałam wiele spraw do przemyślenia. A dumając nad nimi, robiłam zdjęcia, nie do końca wiedząc, co fotografuję. Bo też od kiedy ekranik mojej cyfrówki eksplodował, nic na nim nie widzę. Chociaż nie, widzę, grubą krechę i coś w rodzaju obrazka przedstawiającego dwie czarne róże. Tylko to i nic więcej. Od tamtej też pory zdjęcia robię na wyczucie.

Eksplozja ekranika jest pewnie konsekwencją mojego zbyt częstego fotografowania słońca. Widocznie aparat w końcu nie wytrzymał tak potężnej energii. Ale że go bardzo lubię (niespodzianki również) na wypady do lasu zawsze go zabieram i pstrykam fotki intuicyjnie. Potem zaś w domu, z wielkim podnieceniem, oglądam na monitorze komputera, co też za obrazki udało mi się utrwalić. No i dzisiaj akurat utrwaliłam tylko te związane z drzewami. A właściwie z rzeczami z nich powstałymi. Dziwne? Może... Ale nie do końca. Wszak są na nich konkretne i bardzo użyteczne dzieła z drzew:

* Chatka w środku lasu, w której cały rok na okrągło spotyka się młodzież ewangelicka.

* Ambona na skraju polany, nie tylko dla myśliwych, bo nieraz i ja na niej siedzę.

* Szałas dla leśników, gdzie zimą przechowywana jest także karma dla zwierząt.

* Tablica informacyjna na parkingu pod lasem.

* Korytko na wodę źródlaną. Źródlanka pyszna, próbowałam.

* Krzyż na szczycie Oksenberg (góra Wołowa 909 m.n.p.m.).

* Ławeczka na szczycie góry, na której czasem przysiadam.

* Palety... A co, je też drzewa nam przecież dają. Pamiętam, że chciałam zrobić fotkę siedzącej na drzewie wiewiórce, a tylko palety mi się uchwyciło.

* Zdjęcie z wnuczkami sprzed paru lat jest też ciekawe. Przedstawia nie tylko wiele użytecznych dzieł z drzewa w czasie świętowania, ale przede wszystkim pokazuje, że ktoś przez okno (o drewnianych futrynach oczywiście) zaglądał do pokoju, czego wcześniej nikt z nas nie zauważył. Dopiero oglądając zdjęcia (na ekranie komputera), spostrzegliśmy dwie pary świetlistych oczu. Jestem pewna, że należały do leśnych ludków.

Śmieszne? Może i tak, ale ja już tak mam, że nawet w najzwyklejszych rzeczach jakieś niezwykłości widzę. No cóż, w końcu, ku mojemu szczęściu, udało mi się zachować w sobie dziecko.

***

Wszyscy mamy tylko jedno życie... By czuć się w nim szczęśliwym, lepiej przeżyć je radośnie, aniżeli w smutku, albo, co gorsza, w nienawiści.