PRZEPROSINY DLA BEFANY

( I nie tylko.)

Jest mi wstyd, a wstydowi towarzyszy jeszcze kilka pokrewnych uczuć, oczywiście za to, co zrobiłem.

Wrzuciłem na „publixo” tekst „W piżamie”, a potem rzuciłem na niego okiem i zobaczyłem, że w czasie przenoszenia go do sieci umknęło z niego kilka zdań. W zdenerwowaniu – zauważyłem, że Befana go skomentowała, ale: w zdenerwowaniu usunąłem go i zastąpiłem pełną wersją. Ale już bez komentarza. Potem przyszła refleksja na temat tego, co zrobiłem, skupiony na tym, co moje.

Komentarz nie bolał i dobrze oddawał sens tekstu – streszczając: on nic do niczego nie wnosi. Tak, bo to o gustach i upodobaniach było.

Ale usunąłem czyjś komentarz. Kiedy komputer już wyłączyłem, zdałem sobie sprawę z tego, że zachowałem się jak gnój. Jebać tekst – nawet jeśli był niepełny, ale usunąłem czyjś komentarz. TEGO ROBIĆ NIE POWINIENEM. I ZA TO PREPRASZAM. Przez swoją niechlujność mogłem – delikatnie rzecz ujmując dotknąć, urazić. Mój egoizm przesłonił mi rozsądne myślenie.

JESZCZE RAZ PRZEPRASZAM BEFANĘ.  I innych, których moje zachowanie mogło zbrzydzić.

Nie wiem, czy te moje przeprosiny ułagodzą. Spisałem je i zamierzam wpuścić do „publixo”, bez wcześniejszego czytania komentarzy. Liczę się z grubym słowem pod swoim adresem.

Tego rodzaju egoizm, jaki zaprezentowałem, jest okropny. Wstyd mi. Jeszcze raz przepraszam.