Jaki powinien być stosunek wron do kruków na polu bitwy? Nie wiem, ale chyba nie ma to dla mnie znaczenia. Któreś z tych obrzydliwych ptaszysk skusi się na mój mózg i umrze. Prognozuję, że trzy godziny po spożyciu. I nawet do literatury nie wejdę, bo żaden ze mnie bohater.

Łopot czarnych skrzydeł

Pole walki zresztą już cichnie. Ta ilość trupów może wydać się znikoma (daleko jej do statystycznego sukcesu bitwy nad Marną czy Sommą), ale jakieś kobiety, dzieci, mężowie, ojcowie tam leżą i rozkosznie się rozkładają.

Podobno nie byli źli, ale nieprawomyślni na pewno.

Czas na triumf idei.

Na ołtarzu złożona została broń. Zgodnie z tradycją była poświęcona. Histeryczne nawoływania do walki o znak stop ryły mózg, ale świat wsiadł do bugatti verona i pognał, nie zważając na znaki i wyboje.

Wszędzie był grzech.

Została nas garstka sprawiedliwych...

Kościół był piękny.

Niesamowity klimat modrzewiowych ścian i więźby. Lipowe rzeźby, elementy małej architektury wykonane z dębu i twardej czereśni.

Nie było tu barokowego przepychu, złoceń, wielkich płócien i krzykliwych dekoracji. Dawno już wywietrzał zapach kadzidła i wosku.

Pozostała tylko woń starego drewna nasiąkniętego tysiącami oddechów.

Cisza.

Za ścianami tętnił nowoczesny świat konsumpcjonizmu, pieniądza i seksu. Może tam jest Bóg?

Gna tym bugatti, z pełnym portfelem i laską na sąsiednim siedzeniu?

Ponoć inteligencja to umiejętność przystosowania się, a cóż dopiero mówić o inteligencji niezmierzonej?

A ja stoję sam.

Wymordowałem w jego imię tysiące. Oplułem setki, sponiewierałem dziesiątki i nic.

Może już zgolił długą brodę, a powłóczystą, białą szatę zamienił na wranglery i t-schirta z pacyfką.

Ci na zewnątrz nie chcą walczyć. To mentalne cioty.

Nie chcą już ginąć za jego imię i za kreskę na mapie.

Nie chcą wstać z kolan.

- Panie, daj znak. Czy moja walka miała sens? Czy byłem potrzebny tobie i temu światu?

Zachrobotało wśród belek stropu.

Ruchem jednostajnie przyśpieszonym z góry leciała cegłówka.