Jak straszną w swych gigantycznych rozmiarach

/bo przecież w ciągu zaledwie kilku miesięcy 44. i 45. roku z powierzchni Ziemi zniknęło największe nasze polskie miasto/

- jak taką przerażającą klęskę przekuć w zwycięstwo??

Wystarczy tylko cegła po cegle, dom po domu, ulica po ulicy i plac po placu to zrównane z ziemią miasto z wielosethektarowych gruzowisk i popiołów podnieść,

po czym - mocą samej tylko literatury - wynieść w Nieśmiertelność

W tym sensie bohaterami są zarówno ci, co w mroki okupacji - niewyszkoleni, pozbawieni broni, jakiegokolwiek wsparcia, lekarstw, żywności etc., etc. - rzucili hitlerowcom w twarz beznadziejne wyzwanie,

jak i ci, którzy w głodnych powojennych latach S A M I własnymi, tak poranionymi, rękoma martwą Warszawę zreanimowali i uczynili z niej Żywy Pomnik! Na cześć zwycięstwa!

Jakiego zwycięstwa?!

Zwycięstwa Dobra nad Złem??

W tym samym czasie kolaborujące z wrogiem Budapeszt, Bukareszt, Rzym, Madryt i Paryż przeżywały swój spektakularny rozkwit.

Dla nas - Polaków taka jak tamtych martwych i żywych Warszawiaków ofiara to wielki honor

Wbrew temu, co czytamy w pierwszej strofie, na tym strasznym, krwią zbryzganym fundamencie

wciąż będą rodzić się nowe - i jak ten wspaniałe - wiersze i budować nowe domy

To bardzo płodna żyzna gleba

Powstanie to nieustający dylemat i pytania.
Tylko idioci mają gotową odpowiedź i nie mają wątpliwości.

W tym wypadku zgadzam się z autorem.
Powstanie to wielki dylemat i ogromne straty.
Dla mnie osobiście nie powinno się odbyć .
To poważny dylemat ale odpowiedź jest raczej oczywista .
Siedzieć cicho i przeczekać i ocalić jak najwięcej.

W teatrze telewizji puszczano kilka razy spektakl ,,cena,, Łysiaka - który chyba dobrze oddaje złożoność sytuacji końca wojny, -------który bardzo polecam.

Niestety, powstanie to ogromna tragedia bez cienia najmniejszego sukcesu. Hekatomba ofiar, potoki krwi polskiej...
Powstańcom chwała, inicjatorom wzgarda. Jak powiedział generał Anders "ci, którzy wydali rozkaz do powstania, powinni pójść pod sąd wojenny".

"Żołnierz jest od walki. Dowódca od myślenia i odpowiedzialności".

Jak pewnie obserwujesz, wielu nie dopuszcza do siebie tej prostej prawdy.
Część z głupoty. a część z zaślepienia.
Bór, który nie wykonał rozkazu Naczelnego Wodza i skazał miasto na zagładę ma w tym mieście ulicę.
Typowo polskie.