Nie budzi ich oślepiające słońce

Tylko noc po plecach klepie

Nie daje natchnienia słońce

Zmrok jest przyjacielem

Trudy życia za dnia, rozterki

Umysł pobudzony nocą

Świtu blask, wstający dzień

Ubrana Pani w czerń,kusi weną

Zatem z przyjaźń z nią

Bo zajęta jest w dzień

Tylko spojrzeć i już wiadomo

Długopis ich bronią a tarczą papier

Jak rycerze nocni poeci

Z łóżek wychodzą

Za `broń`chwytają i piszą

Tylko wtedy mogą walczyć

Jednak z wrogiem nie walczą

Lecz bój toczą z życiem

W wersach i na kartkach

Zapisują tajemnice

`Rycerze nocy, słowa rycerze

Dla siebie walczą nie dla kogoś

Myśli spisują by nadzieję dać innym

Godnym uwagi słowem i radą