- Ależ my przecież się śmiejemy nie dla samego śmiechu, - oponowaliśmy obaj. - Naszym celem jest satyra właśnie na tych ludzi, co nie pojmują czasów transformacji.

- Satyra nie może być śmieszna! - rzekł surowy ten człowiek i, pochwyciwszy pod ramię jakiegoś chałupnika-baptystę, którego pomylił ze stuprocentowym proletariuszem, zaprowadził go do swego mieszkania.

Zaprowadził, by opisywać nudnym słowem, zaprowadził, by go wstawić w 6-tomową swoją książkę pod tytułem: *A pasożyty nigdy!*

Wszystko, co tu zostało powiedziane, wcale nie jest wymysłem. Gdyby to był wymysł, wszak można go było dużo śmieszniej tutaj przedstawić.

Dajcie takiemu obywatelowi-alellujowcowi swobodę, to ten nawet mężczyzn zacznie odziewać w parandżę*), a sam już z samego rana będzie na swej trąbie grał hymny i psalmy, sądząc, że właśnie w ten sposób należy wspierać budowę tak dla nas wszystkich nowego socjalizmu.

I przez cały ten czas, kiedyśmy tworzyli naszego *Złotego cielca*, nad nami nieustannie unosiło się oblicze tego człowieka.

- A co, jak ten rozdział wyjdzie śmieszny? Co na to powie surowy obywatel?

W efekcie końcowym jednak postanowiliśmy:

a) naszą powieść napisać - o ile to tylko możliwe - wesołą;

b) a jeżeli tak się zdarzy, że surowy obywatel znowu powie, że satyra nie może być śmieszna - prosić prokuratora, by ten postawił temuż obywatelowi zarzut odpowiedzialności karnej z paragrafu, dotyczącego zabójstwa - i to siekierą z włamaniem.

Podpisali:

I. IlF, J. PIETROW

1931

.................................................................

*) parandża - długa czarna szata, szczelnie okrywająca ciało kobiet muzułmańskich