ostatnie krople deszczu

bębnią miękko

o płaską twarz leśnego pnia

niektóre znajdują ukojenie

w okrągłych słojach

pomalowanych tęsknotą

pomału przestaje padać

tylko gdzieniegdzie

słychać cichą muzykę dotykanych liści

drgają niczym pomarańczowe struny

słonecznej harfy

muskane świergotem ptaków

wilgotny wiatr strąca resztki snu

z przebudzonych owadów

zewsząd słychać szum przytulania konarów

do innych sąsiadujących

to niespieszne podmuchy

służą im pomocą

by się jeszcze wspólnie nacieszyły

wschodzącym świtem

nad lasem lecą łabędzie

słychać śpiew pił łańcuchowych