Pasterka

O północy świat stanął w zdziwieniu.

Aniołowie obudzili dzień w nocy,

A dusza ocierała się o żłóbek, jak dłoń Matki,

Co Dzieciątko kołysze, gdy płacze.

Pasterze z darami z jednej strony.

Głębię miłości mierzysz  drogą króli.

Płomień hostii rozgrzewa duszę,

W głębi nawet Słowo wiarę szerzy.

Do żłóbka coś pchnęło wszystkich.

Odrzucili senne powieki. Czuwają.

Płoną lampiony. Światło mruga z choinek.

Dzieciątko i ludzie tulą się do siebie.