otulony płaszczem i  

pyłem kosmicznym 

zanurzam się w ciszę

która trwa zbyt krótko

w poszukiwaniu spokoju 

odnajduję w środku przestrzeń  

między ciałem a duchem

rozum podpowiada co jest dobre  

karmię ciało chlebem i wodą 

ducha napełniam modlitwą

nie mogę się uwolnić  

mimo że podążam drogą prawdy  

ciągle wędruję w poszukiwaniu  

ludzi podobnych do mnie  

i nie znajduję

rozmowa napełnia 

na chwilę serce odwagą  

słabnę w raz z nocy cieniem  

czuję głębię ciszy  

burza myśli