Oszlifowany diament - to brylant,

którego wartość przez sam fakt oszlifowania w z r a s t a /w zależności od prestiżu mistrza-szlifierza/ wielokrotnie.

To, w czyich rękach jesteś, decyduje o tym, JAKI finalnie jesteś. Początkujący szlifierz potrafi nawet diament zniszczyć.

Odejście od lirycznego "ja" w stronę "my"/"wy"/"oni" itd. wyprowadza tę poezję na dużo bardziej uniwersalne "szerokie wody"

Skała wieczna na amen (patrz mantra) jest wieczna jedynie w skali naszego życia. De facto jest tak samo zniszczalna jak wszystko co tylko na Ziemi: podlega wietrzeniu, erozji, biologicznym siłom matki Natury, wewnętrznym i zewnętrznym procesom skałotwórczym wypiętrzania/zapadania etc., etc.

Góry Świętokrzyskie w swoim dzieciństwie były takie wysokie jak Tatry, a w miejscu, gdzie dzisiaj mieszka nasz średni statystyczny Czytelnik-Polak, było morze.

Wieczna skała - to taka sama metafora jak amen. N I C nie jest na amen, bo, jak to już tysiące lat temu zauważył uczony mąż Heraklit, wszystko płynie

Jaki jest przekaz tego tekstu? Pesymistyczny?

Nie!

Bohater wiersza, człowiek

/a więc my/

jak wieczna niszczona przez Czas skała, jak szlifowany diament podlega wyraźnej destrukcji:

starzeje się, gubi zęby, łysieje, traci wzrok, węch i słuch, zaczyna cierpieć na starcze choroby itd., itd,

z czego wychodzi jednak zwycięsko

jako gotowy oszlifowany, czysty jak łza brylant

O ile na swej drodze się nie zeszmaci

Dziękuję za komentarze Emilio.