List błękitny

sam siedzę we Wrocławiu w Blue Angel

wpatrzony  w Twoją chabrową sukienkę

igrasz z wichrem naszego jeziora

rozpędzonym pośród łąk niezapominajek

pędzimy niebiańscy po drodze szarej jak

los małorolnego chłopa do remizy

ty w niebieskich pantofelkach

błękitne anioły Twoich spojrzeń niosą nas

coraz bliżej tętniących bębnów muzy

Twój głos jaśnieje błękitem

i czyściochę z kartką niebieską pijemy

ze strażakami w sztywnych granatach

skrzypiące tony harmonisty

wylewność skrzypka uspokaja

polki oberki fokstroty hulają do sinego brzasku

jesteś jak brzeg morza wabiący

od nadmiaru blue aż szumi w głowach

wiatr w polu kukurydzy tuż za drzwiami

pod rozżarzonymi gwiazdami Szczecina

astronom Aleksander Wolszczan

szuka nowych planet

wyje przeraźliwie bana

dudniąc po pobliskich torach

odjechałaś błękitnie roześmiana w me serce

moja tęsknota za Tobą ciemnieje

do głębi koloru indygo