mieszkam w samotnym bloku

szare płyty pokrywa farba kolory nijakie

tutaj ludzie pędzą za groszem

ludzie nie mają serca jedynie kawał mięsa

duch niezgody uśmierca

sąsiedzi czekają końca wojny

boją się głównie umierania

obawiają się wojny która kroczy

chcą życiem pocierać zwyciężać

posługiwać się modlitwą

wszystko co tam było

przeżyli zło myśl radości napędza

człowiek zdrowy bez choroby

człowiek zadowolony wyzwolony

czekając na nowe wojny

przecież ktoś każe umierać