Strach i niepokój wewnątrz mnie. 

Narastający stan lękowy odbiera mi tlen. 

Rozglądam się i dostrzegam spokój.  

Spokój wszędzie ale nie we mnie. 

Poważny moment, rozmowa. 

Tracę kontrolę, zaczynam płakać.  

Narastająca presją i niekończący się płacz.  

Natłok emocji obnaża mnie przed Nim. 

Ten moment, ten stan narasta. 

Stoję nad przepaścią i myślę... 

Ratunek! Potrzebny ratunek, pomoc. 

Stoję i patrzę w dal, myślę  

Jakbym ponownie w tym uczestniczyła. 

Opadam na ziemię już się nie hamuje...