Dotyk

Noc, co dzień przysłoni

Serca mego świt

Zwinnie słońce wpadnie

Przez najgłębsze zakamarki

Tajemnicę jej obnaży

Cień na bok ucieknie

W najciemniejszy kącik wpadnie

Ze strachu, by nie dopadł go

Blasku promień ozłocony

I nie zmącił ostatniego

skrawka chłodu

Ciszy

Piękna nocy co dotyka mroku.