Przejdź do komentarzyzałamany od wspomnień
Tekst 109 z 177 ze zbioru: samotność
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2022-05-15
Poprawność językowa
- brak ocen -
Poziom literacki
- brak ocen -
Wyświetleń752

zaskoczyłaś tak nagle miłość 

nie potrafię żyć gdy brakuje ciebie 

kochałem cię z całych sił wierzyłem w nas 

oszukałaś słowa nagle wszystko zgniło 


upadłem nisko przestałem istnieć 

zamknięty w sobie zaciskam zęby 

w duszy ściska niepewność 

zatrzymałem się na dworcu 


odjechał pociąg pozostał ciężar torów 

zamykam oczy by uwierzyć 

nie widzę oczu nie słyszę słów 

nie odpisałaś na list czekam wyczerpany 


zakręcony jak rondo zamknięty w głowie 

czuję się źle wybaczam zdarzenia 

zapominam lecz nie mogę 

za słaby by iść drogą przed siebie

  Spis treści zbioru
Komentarze (0)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
brak komentarzy
© 2010-2016 by Creative Media
×