~~ 

Tato chciał ją odwieźć do lecznicy w mieście, 

gdzie takie przypadki wciąż leczą. 

Lecz dzieci (i mama) chcą ją tu zatrzymać 

- nie dadzą - a przy tym też `beczą`. 

. 

Złożenie jej nóżki, sztywny opatrunek 

i mleko przez smoczek z butelki. 

Na drugi dzień rano sarenka przytomna, 

lecz strach widać po niej dość wielki. 

. 

Bała się ogromnie zwierzątek domowych, 

które ciągle na nią patrzyły. 

Był to psiaczek nieduży i kotek niewielki 

- te krzywdy by jej nie zrobiły. 

. 

Dla lepszej wygody, w tych pierwszych dniach tutaj 

sprzątnięto niewielki pokoik. 

Tam ją przeniesiono, z dala od nas wszystkich, 

by mogła już zaznać spokoju. 

. 

Niedługo to trwało, wszyscy ją karmili 

tą dietą, co przykazał tato. 

Bać się szybko przestała, nawet pieska i kotka 

a wstała, gdzieś w środku już lata. 

. 

Z początku to chodzić nawet nie umiała, 

lecz szybko w tym doszła do wprawy. 

Wybiegała z nami na spacer po łące, 

a wkrótce już wspólne zabawy .. 

. 

Kotek, piesek, sarenka i dwoje dzieciaków 

- obraz jakże sielski, wręcz miły. 

Przy słonecznej pogodzie było wprost znakomicie, 

lecz wakacje się wkrótce skończyły. 

. 

I tu kłopot się zaczął niespodziany, lecz ważny, 

bo gdy dzieci do szkoły zmierzają, 

to za nimi sarenka - a ustąpić im nie chce, 

mimo, że wciąż ją precz odganiają .. 

. 

Musieliśmy ją zatem zamykać co rano, 

bu nie sprawiać nam wszystkim kłopotu. 

Całe dzionki jest smutna, taka znowu samotna, 

aż do chwili ich tutaj powrotu. 

. 

Przywitania, całusy, łezki w oku obecnych, 

to już trwały, codzienny obrazek. 

Może i niehigienicznie dla wszystkich dokoła 

- lecz tego, to ja nie zakażę ..