odchodzę a ty chowasz się

w mojej głowie

jak przepustka donikąd

nigdy nie patrzymy

w tym samym kierunku

milczymy w innych przestrzeniach

znowu zmieniam szerokość geograficzną

kolejna szansa fatamorgana

nic się nie stało nie płacz

moja schizofrenio

poetko wyklęta w kaftanie bezpieczeństwa

zasypiasz z żalu w cieniu

moich myśli zawsze natrętna  bezdomna

miękka jak wata cukrowa

małą kropką staniesz się na końcu  zdania u specjalisty

a  gdy rozpęta  się  kolejna wojna   bądź  jak lufa w  karabinie

idziemy naprzód  toksyczni bracia odciśnięte ślady   brudnych  butów

w ogrodach pamięci

my współcześni opętani

wieczna zbrodnia i kara