Pod zaborami nam ziemię gniotły 

Bismarcki i Mikołaje, 

aż wichry wojny z cokołów zmiotły. 

. 

Potem, za Dziadka, stawiał nasz naród 

już własne, polskie figury – 

w miastach i wioskach, wśród pól i zagród. 

. 

Druga światowa to klęska prawie. 

Wiadomo, nawet Kopernik 

obcą tablicę dostał w Warszawie. 

. 

Później, na modłę Dżugaszwilego, 

pomniki stawiano wszędzie. 

Człek człeka pytał „Cóż w nich polskiego?”. 

. 

…i nagła zmiana – nowe figury 

się rozmnożyły, a pieśni: 

„Jezus! Nasz Karol!” niosło aż w góry. 

. 

...kolejna władza pomniki stawia. 

Piskając prostacko w dudy 

dziejom najnowszym gębę przyprawia. 

. 

Historia z nami ciągle się droczy – 

na cokół nowe postaci 

co rusz i dzisiaj potrafi wtoczyć. 

. 

Piedestał zdolen wynieść niektórych, 

lecz miną lata i znowu 

w niesławie mogą upaść figury. 

. 

Ja zaś, miast figur, na te cokoły 

wolałbym wynieść myśl ludzką – 

rozum, lemiesze… Zasypmy doły, 

. 

chłońmy nauki, stawiajmy szkoły.