Głębia tego świata pochłania mnie w całości.

Przeplatająca się przyszłości z teraźniejszością.

Każdy element wpasowuje się na swoje miejsce.

Wszystko leci naprzód i ja ruszam przed siebie.

Idę szybkim krokiem, przyglądając się wszystkiemu.

Każde drzewo jest niczym drogowskaz,

każdy kamień, każdy liść pokazuje moją drogę.

Wyłania sie moją prawdziwa tożsamość,

ukrywana i spychana na bok.

W końcu łapie za ster obierając nowy, właściwy kurs.

Cała przeszłość jest moim doświadczeniem, moim wybawieniem.

Gdzie ja tam i moje życie, budowane latami i niszczone latami,

lecz dziś z gruzów powstają wrota, prowadzące do mojego nowego świata.

Świata nowego i pełnego nowych przeżyć.

Dziś jestem innym człowiekiem.

Obracam się i widzę kim byłam, jak ciężki bagaż niosłam.

Teraz wiem jak korzystać z tych przeżyć,

jak je wykorzystać do zdobywania nowych,

nieodkrytych miejsc, zakamarków swojej duszy.