Niech „ten” bawi się w dożynki, 

czy szusuje w zimie z gór, 

byle przestał nam przeszkadzać – 

gros Polaków tworzy chór. 

Niech wciąż stroi głupie miny, 

nawet w krzyku pauzy ma, 

byle skończył w kotle mieszać, 

przestał nam na nerwach grać. 

Niech wśród dworzan nos zadziera, 

pusty tworzy własny mit, 

lecz jest wola, by zaprzestał 

głowę wsadzać w polski byt. 

Niech się zamknie w swym pałacu, 

choć raz zrobi dobry krok, 

wtedy z ulgą oświadczymy – 

wytrzymamy jeszcze rok.