Raz jeden pójdę z Tobą Tam.

Na drugą stronę.

I zejdę z Tobą tam głęboko.

I to, co teraz jest wiadome, nie będzie już tak pewne.

Tak jasne. Oczywiste.

Przejdę z Tobą przez te wszystkie jaskiń sklepienia niskie.

Zachwycę się znów jednym, drugim rozbłyskiem naszych wspomnień.

I zaraz je zapomnę.

I znowu je zapomnę.

I unurzany w Styksu mętnych i chciwych wodach..

Niepamięć. Nieswoistość. Wzburzenie.

I ochłoda.

Skonałaś między jedną, a drugą łyżką zupy..

Nie mogę, nie chcę tego w jedno zebrać.

I skupić.

Ten banalności.

Niezwyczajności.

Ciężaru blagi.

Bezradności.

Absurdu chwili.

Niecierpliwości.

Miłości.