chcę cię obleźć. miliony świetlistoskrzydłych 

żuczków chrzęszczą w niespokojnym pulsie 

gotowe i chętne do działania. 

wypełnić cię pragnę, zaroić. tyle samo we mnie 

oniryzmu, co szczeciny. amanckość? jasne, 

ale niecywilicowana i przy ognisku, owinięta 

w skórę świeżo zdartą z  szablozębnego tygrysa. 

jestem uległy, ale na swoich zasadach, takim, 

hi, hi, wałem roboczym (tu nie ma literówki), 

co chce pracować wewnątrz uczuć, poruszać się 

w głąb wiernopoddańczości 

ruchem posuwisto-zwrotnym. i grafomanić ci, 

jak teraz, barwić uśmiechem szczere wyznania. 

ja to zdanie sobie sprawy, że pan Toliboski 

nie miał w nazwisku `w`, 

świadomość, że we wszystkie obecnie poczciwe 

babunie ktoś kiedyś się zlał, 

a niektóre świątki zostały wystrugane przez 

ludzi o naprawdę paskudnym charakterze, 

nenufary będące od spodu w szlamie.