Drogi uczniu, pochylony nad testem,

Myślisz sobie, że nie dasz rady,

Ale przecież ty mądry jesteś,

No i życia tak bardzo ciekawy.

To cię czyni badaczem powietrza,

Który wdziera się pod obłoki.

Stamtąd skoczyć nie możesz i nie chcesz,

I rozpychasz się w niebie na boki.

Masz skupioną twarz jak myśliciel

I przechylasz głowę, gdy piszesz.

Tak się cieszę, że kreślisz swe życie

W zwykłym teście, w zwyczajnym zeszycie.

Gdy od rana siadasz w swojej ławce,

Masz nadzieję na dobry dzień.

Wiem, że puszczałbyś z okna latawce

Albo usnął kamiennym snem.

Chociaż patrzę na ciebie z daleka,

przez okulary, zza biurka, to wiem,

Że jest z ciebie już kawał człowieka

I naprawdę uczyć cię chcę.

Więc pisz temat, o uwagę cię proszę,

Połóż rękę na książce i mów.

Wzrok na ciebie powoli podnoszę

I znów czekam na kilka twych słów.