I znów to samo. Siedzę i czekam. Na Niego ,na szczęście na cud? Tym razem również na pociąg. Przynajmniej noc jest dość ciepła. Zobaczmy ,co kryje moja torebka. Niestety, brak gazet, kalendarza, ulotek- czegokolwiek, czym można na chwilę zająć ręce i umysł. Czyli godzina-sto lat samotności. Myśl o czymkolwiek- plotki, pudelki, kto z kim i dlaczego, modny kolor paznokci w tym sezonie. Nie roztrząsaj swojej drogi, sensu , celu, dlaczego właściwie z nim jestem-nie jestem, dlaczego tak nie inaczej. To skomplikowane. Pędź nawet jeśli nie masz gdzie, bądź wiecznie zajęta, wypełnij wszystko co puste pozorną sytością. Dom? Przekręcam klucze, pusto i ciemno. Szybko, zanim przyjdzie zbędna refleksja, weź aspirynę na wszystko. Zapal światło na ciemność, radio na samotność i wypij kieliszek wina na niepewność. Czas do łóżka, laptop na brzuchu. Kaśka pisze :`Hej co tam ?` Wszystko ok, nie może być inaczej. :) przyklejony do twarzy. Czas na sen, dryń dryń. Już rano? Och, spóźnię się. Kawa. Kostium. Makijaż sceniczny. Mogę iść. Pędzę, szybko na dworzec. Przedział dość pusty, tylko jakiś mężczyzna. Szczera twarz z miłym uśmiechem pyta o godzinę. 6.46. Dokąd jedziesz? X. Ja też! Może umówimy się na kawę? Nie, niestety, nie mam czasu, muszę wyprowadzić rybki na spacer. Miejsce docelowe, miło było poznać, do zobaczenia nigdy. I biegnę przez stację, przeskakuję stopnie, a życie z uśmiechem mija mnie idąc w przeciwnym kierunku.