Skóra twa jaśni bryzą księżyca, malują się czarne oczy

Zda się iż duch co serce zbliżał, chce teraz ciało zbroczyć

Wyczytać mogę pulsy ci skroni, lecz zanim cokolwiek zdołasz

Weź mnie ostatni raz unieś święcie, niech malin chrust zawoła

Jutro pomocy możesz być pewna, otworze do niebios wrota

Krew się poleje i twarz zbieleje, wyszepczę kres żywota

Wszystko co pragniesz jutro otrzymasz, obiecaj jeszcze to jedno

Że nim na świt kogut zapieje, poznamy skrywane piękno

Nie błagaj stale o to co pocznę, bo rozum mam pojętny

Postawię kwiat w srebrzysty dzban, wypełnię stron pamiętnik

Zatopię łzę w małym bursztynie, zapalę pamięci kaganek

Usiądę obok poczytać wiersz, blizn wspomnień wymodlę poranek

Do końca życia będę pamiętał, czar zmierzchu jakże jedyny

W którym miast życia kochałem śmierć, kobiety jednej bez winy

Pamięć zostanie – będzie trwać długo, bo nie ma zamiar odchodzić

Nim cię napotkam moja ty lubo, będziesz mnie nocą nachodzić