też we śnie piszę :))

Świetny wiersz. Tytuł jest jego ważną częścią - może byłoby lepiej powtórzyć go nad tekstem? Bo tak to znika gdzieś na górze.

Metafora wieczornych okienek, przepuszczających kwanty wyżebranego światła w tym współczesnym, europejskim sytym, zadowolonym z siebie świecie nas-niewidomych... MA-SA-KRA! Pożywmy się waniliowymi ciasteczkami naszych wierszy, by dalej doba w dobę tak sobie niewinnie z rzeźniami w tle spać! Pranie mózgu odwirowanego zakręcone, jak we "frani"!

"I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego. Amen"

wieczorem pojawiają się nieproszone
niskie budynki
z malutkimi okienkami

(vide pierwsze wersy)

oto i cały ten skąpy nasz codzienny pejzaż z /dyskretnie schowaną/ rzeźnią w tle (patrz nagłówek).

Życie pozornie niesie łatwostrawną papkę wszelakiej pyszności... okupionej gdzieś czyjąś anonimową krwią.

Niewysłowiony expressis verbis w tym wierszu turpistyczny świat kryje się w tym, co jest gołym okiem nie/widoczne