Drodzy Publixowicze,

poruszony faktem, że na portalu pojawia się coraz więcej

utworów smutnych, pesymistycznych i cząsto mrocznych,

pozwoliłem sobie na ujawnienie mojej (uwaga szara strefa) tajemnicy :)

MIŁOSIERDZIE

fajno dobrać się do skrzyni optymizmu

wyborować mały otwór w tęgiej ścianie

klawo wcinać smakołyki które skrywa

bez proszenia spijać grog na zawołanie

ty gagatku podstarzały Pan się żachnie

więc przeproszę za ten bez umowy kredyt

i przyrzeknę zwrócić własność tysiąckrotnie

w ten sam sposób żeby nikt nie doznał biedy

rozbawione wnet rozchmurzą się niebiosa

złotem spłynie pojednania ciepły ranek

w tajemnicy szepnie do mnie stróż skrzydlaty

ot przebiegły z ciebie osioł i baranek

więc nie bójcie się podkradać ze szkatuły

miłosierdzie nie zna granic wiem na pewno

zwłaszcza kiedy dobro tryska z optymizmu

w moim życiu przeskrobałem już nie jedno