Na milion sposobów patrzenia z ukosa

Byłoby prościej

otulić się w kolejny dzień

albo wskoczyć w przypadkową rozmowę

o zakompleksionej miłości własnej

Byłoby prościej

w prostszą konstrukcję

co dla niemowy narzędziem do wydeptywania

w zabobonnym czasie podróży

tiptopami

Byłoby o wiele prościej

gdyby

ot tak

dodać coś więcej od siebie

siebie poukładać w odpowiedniej kolejności

w jako taką całość

Wszak byłoby prościej

dokręcać narzędziami dzień

stroić się w obcą rozmowę

wciąż się łudząc

że to pomoże

Bo prościej wierzyć

że kiedy się oddycha to wciąż żyje

a jest nieprzeliczalne co już w wydechu odeszło

teraz cisza wie bezbłędnie

iż już nie ma dokąd podróżować

Patrzę na wszystko z ukosa

chociaż płynna szarość

boi się każdej innej barwy

tęczówki