Ciekawe pytanie. Też mi czasami chodzi po głowie.
I mam zawsze odpowiedź, że to nic dobrego, takie "urealnione chęci".
Powrót do punktu wyjścia brzmi zagadkowo.

Czy ja wiem? Myślę, że nie można być bez mieć. Przynajmniej podstawowe potrzeby człowieka muszą być zaspokojone, wtedy dopiero możliwe jest wejście na szczyt, nawet metafizyczny.

Podoba mi się Twój wiersz :)

Bardzo piękne poetyckie dylematy, a mimo to osadzone w realiach, w rzeczywistości.

Witajcie serdecznie. Dziękuję Wam za komentarze. Wiersz, jak zwykle, powstał na podstawie przemyśleń. A dokładniej zastanawiałam się jak to jest wspiąć się na szczyty kariery i zrezygnować ze wszystkich dóbr na rzecz powrotu do prostego, prawdziwego życia. W psychologii ten termin ma swoją nazwę. A konkretnie chodzi mi o osoby, które świadomie porzucają drabinę kariery u samego szczytu, zakupują zwierzęta hodowlane i zamieszkują w dziczy lub maleńkich miejscowościach. Wtedy są szczęśliwe.