Pamięci Marka Grechuty 

Chłopcze, mówisz jak poeta…

Mądrzej już na świecie nie będzie!

Dziecko mądrości,

Dziecko poezji

W tobie się plącze.

Daj mu odpocząć!

Popatrz na słońce!

Jesteś pytaniem i odpowiedzią,

Źródłem i miarą, kresem, horyzontem.

Skomponuj muzykę do mojego wiersza.

Tego, o którym myślę, lecz go nie napiszę,

Pochłonie go ziemia, zwyczajność, cisza.

Zmiesza się z życiem, z bezsensem, z sumieniem…

Poczekaj jeszcze na blady świt!

Ten wiersz się może sam narodzi

Z łzy, z prawdy, z mgły…

Uzdrowi cię i będziesz żył,

Poeto ciągle młody!