Próba próchnienia

Pozbawiony rekwizytów,

tronów z tektury,

prenatalnego pogłosu wydrążonych tuneli

i snu zaklepanego w śnie

odpuszczam sobie powielone czyny

aż do niedopowiedzenia

Pozbawiony placu zabaw

już próbuję wiedzieć

że niedopowiedzenia rozhuśtane na czworo

że niebo nie ma adresu ani kodu pocztowego

że zsyła już tylko porażki

a głupcom ufny kalejdoskop

mroczków dzieciństwa przed oczami

Z miesiąca na miesiąc

pozbawiony hamaka i piaskownicy

nudzę się tymczasowym znikaniem

tą kantyczką graną maluczkim

aż do znudzenia

gdy najwyższa pora spróchnieć

Pozbawiam się złudzenia

iż czasami dobrze jest nie mieć

o niczym zielonego pojęcia

zwłaszcza o beztrosce