Cudnie oświetlono moje podwórko dzisiaj, toteż się przylepiłem (nie mylić z przymarzłem).

ZAZDROSNY MŁODZIAN

jakże się łatwo siedzenie przylepia

kiedy złociste szybują fotony

kurczy się przestrzeń znika rzeczywistość

senność z lenistwem majstrują zasłony

zazdrosny młodzian trzeszczy konarami

czepia się nosa pociąga za uszy

moje już dawno nie są z plasteliny

nich sobie ciągnie byle nie tknął duszy

do bieli także można mnie przekonać

jeśli elegant dba o powodzenie

zmienia bieliznę częściej niż wypada

czystość to cnota którą wielce cenię

już się nie dąsaj cieniem na północy

bądź mi kompanem druhem urodziwym

czy ja się skarżę do Świętego Piotra

że słono płacę kiedy skrobiesz w szyby

proszę - uściskaj zgiełk na stromym stoku

gdzie się zelówki zamieniają w dechy

jestem ci wdzięczny za płaszcz wysrebrzany

czapy na płotach wystrojone strzechy