Przy parku parkuje czarna limuzyna, z której wydobywa się postać ... charakterystycza i jej monolog:

Wielką mistyfikacją jest to, że lemingi popełniają zbiorowe samobójstwo, prawdą natomiast, że gołębie lubią być razem w błędzie.

Proszę popatrzeć, co się dzieje parku, gdy z niewiadomych przyczyn przejeżdża taki a nie inny samochód, albo ktoś krzyknie spontanicznie.

Gołębie to mają jakby zbiorowy mózg.

Fałszywy ruch, nieprzewidywalna iskra i wzbija się w niebo cała ich chmara. Totalna synchronizacja. Totalitaryzm.

Żeby nie przegadać to powiem, że to taki znak dymny. Takie: ` My, naród...“ gołebi.

Na palcach można policzyć jednostki, które do lotu solidarnie się nie wzbiły.

To wodzowie nieistniejących jeszcze plemion.

Gołąb znak pokoju i dezercji.

Ważne że razem.

Że w błędzie nieważne.

Ale pozwólcie mi Gołębie pozostać w moim własnym `błędzie`

` i zobaczyć co będzie.

Czy przypłyną kaczki?

Czy przypłyną łabędzie`

(cytuje kogoś nieznanego)

Te nakarmię chlebem. Dla gołębi mam ryż. To nie jest wiersz. To poradnik dla dokarmiających miejskie ptactwo bywalców parku.

Rzućcie gołębiom pełną garść ryżu, a zobaczycie rewolucję.