W nieprzeniknionych oczkach TOLERANCJI nie dopatrzy się nic.
W uśmiechu wypchanego (teraz wyliniałego, bo cóż, czas nieubłagany) z dawnego gabinetu zoologicznego, rysia, wszystko.
Pozostaje kwestia indywidualnego potraktowania osobnika / osobniczki.
Na ten temat już się nie wypowiadam, ponieważ to uzależnione jest od zaistniałej okoliczności.

Serdecznie bardzo :-)))

Bardzo tajemniczy wierszyk. A tak na marginesie - dyplomacja kończy się wraz z pęknięciem stołu.

Czyli trzeba zachować stoicki spokój, uczyć się go można na przykład od Seneki. Bardzo dobry tekst.

Staram się :) Seneka młodszy, to mój ulubiony kumpel
i przewodnik, poza Chrystusem, oczywiście.
Stąd mój nick: LuciusAnnaeus...

Dzięki za dobre słowo, kochani :)

Ja wręcz się boję tego tekstu - bo go rozumiem jako nieludzkie wyrachowanie.

Mnie też nie podoba się ten wierszyk.Gdzie podziała się Martinie Twoja satyra i co się stało z Tobą.
Jesteś jakiś rozgoryczony i pełen pretensji, czy to na zasadzie"z jakim przestajesz takim się stajesz".
Ja widzę,że do Ciebie wszyscy odnoszą się grzecznie, a Ty zachowujesz się wrogo.Weź się Martinie w garść:)
Pozdrawiam serdecznie:)

"Mnie też nie podoba się ten wierszyk."

Tylko na tyle Cię stać Droga Adelo? Może drobne uzasadnienie!

Moja satyra czuje się dobrze, dla tych co potrafią być obiektywni. Gdybym naprawdę zechciał być wrogi, innego kalibru byłyby moje wierszyki.

Wracaj na swoją orbitę :)