zasłona dymna hormonów szczypiąca oczy

czy znaczenie bliskie piachu chrzęści zegarem

kwas obsycha na ciszy żrąc ją

światłem przez szpary w zasłonach

kończąca przypadek supernowa blask gubi

w mgławicy zamyślonego dymu

co rodzi się z umierania

czy ma jeszcze umrzeć

materia wraca do punktu wejścia czy wyjścia

kłamliwa perspektywa drwi z twierdzeń

ślady fotonów bledną

pozostaje ślepa energia

raz pali się na ustach i w dłoniach

raz bezimienna rozprasza na projekcji alternatyw

tysiące razy jakby w miejscu gdzie urwał się czas

zasada zachowania nie przymyka oczu

za wszystko przychodzi zapłacić

2015.09.18