(Ksiądz i OKO, Kraków 2015, wyd. Miniatura)

Rachowały się szanse na szczęście

dumały – w ślubnych ceremoniałach

i gorzkich rozwodach -

jak przeżyć najpiękniejszy dzień życia?

Pierwsze gratulacje ukrywały same przed sobą

przyczyny tego stanu.

Podałem im nawet wodę święconą

jak najsławniejszy restaurator – kucharz w kraju.

Ojciec był ze mnie dumny,

ale tylko wtedy gdy strzelałem bramki w szkolnej drużynie sportowej.

Ciągle jednak miałem wrażenie, że nie strzelam tyle, ile powinienem.

Kończył swoją krótką modlitwę,

wstawał i odchodził.

Nigdy nie udawało się go dogonić.

Dopiero gdy zaczął bać się śmierci i przyszedł do kościoła

jak czcigodną pannę młodą

położyłem na ołtarzu swoje wiersze...

Nie miałem być poetą – ale wiersz to najpiękniejszy dzień życia

Ja nie będę mu uciekał

Pozostałem w tej monotonii.

www.wytrysk.blog.pl

facebook.com./JerzyKaśków