Odziany w szkarłatny płaszcz

I szatę z mgławic utkaną

Na głowie korona z tysiąca gwiazd

Twarz lśni od złotego pyłu

Łódź z białego opalu

Trzy onyksowe stopnie do

Tronu z kryształu górskiego

Nad nim zaś lazurowe niebo

Oto ON za zasłoną czasu

W swym ręku dzierży światło

Pod stopami szmaragdowe węże

W oczach Nieskończoność

Przemierza Niebiańskie Wody Stworzenia

Co dzień umiera i odradza się na nowo

Jest Początkiem i Końcem zarazem

Piękno Kreacji i Siła Zniszczenia

Transcendencja przenikająca wszystko

Świadomość jedności istnienia

Wola rodząca Miłość

Miłość niosąca Prawdę.