POMIĘDZY

przeszłość zelówek wdzięcznym przewodnikiem

jakże ochoczo odejmuje kroki

odświętnym kurzem przemawiają ślady

pamięć ostrością powleka przedmioty

stygnę zającem nikt czasu nie zbiera

poją się oczy dzieciństwo przymierzam

chleb się nie kroi spłoszone `nie chlipać`

czekam postaci spóźniona wieczerza

powrót przynagla błogosławię dusze

wykoślawionym  skrawkiem celulozy

zataczam kręgi coraz mniejsze niebo

czas się tęsknotą do szuflady złożyć